De vermoorde dichter VII: Bevalling

beeld: Koustourika (Flickr.com, CC BY-SA 2.0)

We vertalen De vermoorde dichter (Le poète assassiné). Wat vooraf ging: VI Gambrinus, V Pausdom, IV Adel, III Zwangerschap, II Verwekking, I Naam.

Baron François des Ygrées verliet München op het moment dat barones Macarée wist dat het uur van haar bevalling naderde. De heer Des Ygrées bliefde geen kind dat in Beieren geboren zou worden; hij verzekerde dat het land vatbaar maakte voor syfilis.
 In de lente kwamen ze aan in de kleine haven van La Napoule, die de baron met een lyrische woordspeling met een schitterend effect vereeuwigde:

La Napoule, kaap met de gouden einder^[1]

Het was op die plek dat de bevalling van Macarée plaats vond.

‘Ah!, Ah!, Ai! Ai! Ai! Oei! Oei! Oeeeei!’
 
De drie vroedvrouwen uit het dorp begonnen gezellig te keuvelen:

EERSTE VROEDVROUW
Ik denk aan de oorlog.
 O mijn vriendinnen, de sterren, de mooie sterren, hebben jullie ze geteld?
 O mijn vriendinen, herinneren jullie je dan alleen de titel van de boeken die jullie hebben gelezen en de namen van de schrijvers?
 O mijn vriendinnen, hebben jullie gedacht aan die arme mannen die de straatwegen hebben gebouwd?
 De herders van de gouden eeuw lieten hun kuddes grazen zonder veedieven te vrezen, ze waren alleen beducht voor wilde dieren.
 O mijn vriendinnen, wat vinden jullie van al die kanonnen?

TWEEDE VROEDVROUW
Wat ik van kanonnen vind? Het zijn krachtige priapen.
 O mijn schone nachten! Ik ben blij met een onheilspellende kraai die mij gisteravond betoverde, het is een goed voorteken. Mijn haren zijn geparfumeerd met muskuszaadolie.
 O wat een mooie, stramme priapen zijn de kanonnen. Wanneer vrouwen in militaire dienst hadden gemoeten, dan zouden ze bij de artillerie zijn gegaan. De aanblik van de kanonnen moet vreemd zijn tijdens de slag.
 Lichten worden ver weg op zee geboren.
 Geef antwoord, o Zélotide, geef antwoord met je zoete stem.

DERDE VROEDVROUW
Ik hou van zijn ogen in de nacht, hij is vertrouwd met mijn haren en hun geur. In de straten van Marseille heeft een officier mij lange tijd nagezeten. Hij was goed gekleed in mooie kleuren, hij had goud op zijn kostuum en zijn mond bracht me in verleiding, maar ik ontvluchte zijn kussen naar de of het bed-room van het of van de family-house waar ik mijn intrek had genomen.

EERSTE VROEDVROUW
O Zélotide, spaar de sombere mannen zoals je deze modegek spaart. Zélotide, wat vind jij van kanonnen?

TWEEDE VROEDVROUW
Helaas!, helaas!, ik zou bemind willen worden.

DERDE VROEDVROUW
Het zijn de instrumenten van de weerzinwekkende liefde der volkeren. O Sodom! Sodom! O vruchteloze liefde!

EERSTE VROEDVROUW
Maar wij zijn vrouwen en wat vind je van Sodom??

DERDE VROEDVROUW
Het vuur uit de hemel heeft het verslonden.

DE KRAAMVROUW
Wanneer jullie klaar zijn met jullie komedie, wanneer het jullie behaagt, vergeet dan niet om jullie met de barones Des Ygrées bezig te houden.

De baron lag in de hoek van de kamer te slapen op een aantal reisdekens. Hij liet een scheet die zijn wederhelft tot tranen aan toe deed lachen. Macarée huilde, gilde, lachte en enkele ogenblikken later bracht zij een gezond kind van het mannelijk geslacht ter wereld. Afgepeigerd door al die inspanningen, gaf zij toen de geest, brullend als het geschreeuw van de eeuwige eerste vrouw van Adam wanneer zij de Rode Zee oversteekt^[2].
 Door van het voorgaande verslag uit te brengen, meen ik het belangrijke vraagstuk van de geboorteplaats van Croniamantal verhelderd te hebben. We laten de 123 steden^* in 7 landen op 4 continenten maar twisten om de eer hem het levenslicht te hebben geschonken.
 We weten nu –en de registers van de burgerlijke stand zijn er dit keer– dat hij is geboren uit een vaderlijke scheet, in La Napoule, kaap met de gouden einder, op 25 augustus 1889, maar dat hij pas de volgende middag op het gemeentehuis werd aangegeven.^[3]
 Het was het jaar van de Wereldtentoonstelling en de Eiffeltoren, die zojuist geboren was, groette met een mooie erectie de heroïsche geboorte van Croniamantal.
 De baron Des Ygrées liet opnieuw een scheet, die hem liet ontwaken naast het macabere bed, waarin het lijk van Macarée gemakkelijk lag. Het kind krijste, de vroedvrouwen kakelden, de vader snikte en riep: ‘Oh! La Napoule, kaap met de gouden einder, ik heb de kip met de gouden ogen gedood!’

Vervolgens diende hij de nooddoop toe aan de pasgeborene, hij gam hem een naam die hij terstond bedacht en die aan geen enkele heilige in het paradijs toebehoort: CRONIAMANTAL. De volgende dag vertrok hij, nadat hij de begrafenis van zijn echtgenote geregeld had, de noodzakelijke brieven had geschreven om zijn erfenis te verkrijgen en zijn kind had aangegeven met de namen Gaétan-Francis-Étienne-Jack-Amélie-Alonso Desygrées. Samen met deze zuigeling, waarvan hij de vermeende vader was, nam hij de trein naar het prinsdom Monaco.

* Van deze steden vermelden we Napels, Andrinopel, Constantinopel, Neauphle-le-Chateâu, Grenoble, Pultava, Pouilly-en-Auxois, Pouilly-les-Fleurs, Nauplie, Seoel, Melbourne, Oran, Nazareth, Ermenonville, Nogent-sur-Marne, etc.

ga door naar hoofdstuk VIII: Mammon

Noten

[1] In het Frans: ‘La Napoule aux cieux d’or’, een woordspelende toespeling op zowel Balzacs ‘La fille aux yeux d’or’ als de fabel van La Fontaine ‘La poule aux oeufs d’or’.
[2] Verwijzing naar de mythe van Lilith.
[3] Verwijzing naar Apollinaires eigen geboorteaangifte met dezelfde datumverwarring, in 1880.